Önce Allah

Allah’ım özrümü kabul et! Allah’ım aklım erdiğinden beri seni tanımaya çalışıyorum. Seni tanımaya çalışırken bir sürü hatalar yaptığımı anladım ve bu yüzden özür diliyorum. Seni tanırken duyduklarıma ve yakınımdaki yaygın anlayışlara yer vermenin ezikliğini yaşıyorum. Seni bana ilk anlatan anneannemdi ve bir sürü saçma şey söyledi. Sonrasında seni cami görevlisinden dinledim. Anneannem ve mahalle imamını aşınca, kendini dine adadığını söyleyerek kafasındaki saplantıları Sana yamamaya çalışan nicelerini okuyup durdum. Anladım ki, bizim Seni tanımamız için gereken her donanımı bize peşinen vermişsin. İçimize doğruyu yanlıştan ayırt etmeye yarayan vicdanı koymuş, kötü şeyler yapınca yüzümüzün kızarmasını öngörmüşsün. Hayatın içine değişmeyen kurallarını koymuş ve ölene kadar hiç müdahale etmeden beklemektesin. Bizleri güzel davranmakla yücelebilecek, kötü davranışlarla alçaklaşabilecek tarzda yaratmışsın. Bizleri robot gibi yaratmayarak ne güzel yapmışsın. Sen ne güzel bir Yaratıcısın. Seni tanımak, takdir etmek ve Seninle uyumlu olmak bu kadar kolay ve apaçık iken, bir sürü yerde bir sürü engelleyiciye takılmamdan dolayı özür dilerim.