Listy perskie

Właśc. Charles-Louis de Secondat, baron de La Brède et de Montesquieu.
Ojcem chrzestnym Monteskiusza był żebrak: rodzice arystokraci chcieli, aby Charles-Louis zawsze pamiętał, że ludzie biedni są jego braćmi. Po wuju przyszły pisarz odziedziczył baronię Montesquieu i stanowisko prezydenta parlamentu (najwyższego sądu apelacyjnego) w Bordeaux. Zainteresowanie wieloma dziedzinami nauki łączył z zamiłowaniem do życia dworskiego. Listy perskie zostały opublikowane w 1721 r. anonimowo, ponieważ ich lekki ton i obyczajowo-satyryczna tematyka nie licowały z godnością piastowaną przez autora, a egzotyczny sztafaż skrywał odważne rozważania filozoficzne i krytykę polityczno-społeczną. Powieść stała się bardzo popularna. W 1728 r. Monteskiusz został członkiem Akademii Francuskiej. Po licznych podróżach po Europie i wielu latach studiów prawniczych, ekonomicznych i historycznych stworzył traktat O duchu praw. W dziele tym opisuje ustroje polityczne i prawodawstwo starożytne i współczesne, popularyzując idee podziału władzy na trzy instancje (prawodawczą, wykonawczą i sądowniczą) i republiki, a krytykując despotyzm i niewolnictwo. Książka ta, wydana w 1748 r. również anonimowo, była krytykowana i znalazła się na indeksie dzieł zakazanych przez kościół katolicki, prędko jednak została doceniona w kręgach oświeconych we Francji, w Anglii i w innych krajach. Katarzyna II opierała się na pracy Monteskiusza, reformując prawo w Rosji.

Ur.

18 stycznia 1689 w La Brède w Akwitanii (płd.-zach. Francja)

Zm.

10 lutego 1755 w Paryżu

Najważniejsze dzieła:

Listy perskie, O duchu praw