Bir çay demleyelim… Önce su eklenmeli çaydanlığımıza. Usulca yakalım ocağımızı. Su, özü itibariyle temizlemekteyken bedenlerimizi, çaya vesile olduğu her saniye arındırmakta ruhlarımızı… Suyum
Bir çay demleyelim… Önce su eklenmeli çaydanlığımıza. Usulca yakalım ocağımızı. Su, özü itibariyle temizlemekteyken bedenlerimizi, çaya vesile olduğu her saniye arındırmakta ruhlarımızı… Suyumuzu kaynatmadan çayımızı demleyemeyiz. Demliğimizi hazırlıyoruz bu aşamada. Çayın işlem görmüş yapraklarından gelen o tozlu koku… Ruhlarımıza işliyor. Ellerimiz dert görmesin. Bardaklarımızı düzelim tepsimize. Bir de kavrulmuş bir İstanbul simidi olsa; değmeyin keyfimize. Suyumuz ocağın etkisiyle baloncuk baloncuk kaynıyor. Çayımız demini almaya hazır. Yeşil tomurcuğun yaprak yaprak simsiyah çay oluşunu düşünerek sıcak suyumuzu demliğimize ekliyoruz. İlk başta çok açık bir kızıllık yayılıyor. Dakikalar sonra kıpkırmızı kesiliyor, mübarek. Hz. Âdem’in cennetten kovuluşunun gözyaşı oluveriyor. Ve âşıklara mey olup sunuluyor.
40'lar Kulübü, Kırklama Çay, Kurgu Edebiyat, Edebiyat, Deneme, Yunus Çoşkun
